
De vraag naar olie groeit. Vooral door opstomende middenklassen in emerging markets als China, India en Brazilië. Zij schaffen massaal een auto aan, trekken naar de stad, laten een huis bouwen waarin magnetron en plasmascherm onmisbaar zijn. De energiebehoefte explodeert door de productie én het gebruik van al die goederen. Aan de aanbodkant wordt het anderzijds steeds duurder om olie te winnen, omdat almaar dieper en onder extremere omstandigheden moet worden geboord. Dat gaat gepaard met de nodige technische risico’s. Wel zorgen de investeringen die in 2006 en 2007 op gang kwamen, bijvoorbeeld in teerzanden, nu voor productiegroei. Naast dure technieken zijn er ook politieke risico’s wanneer noodgedwongen zaken moet worden gedaan met olierijke, maar instabiele landen als Rusland en Libië. Al met al een zeker recept voor een hoge olieprijs.
Duits voorbeeld
Dat biedt kansen voor alternatieve energiebronnen, zegt energiespecialist Hoozemans. Zogenoemde ‘renewables’ komen sowieso meer in beeld doordat de wereld milieuoverwegingen belangrijker gaat vinden. Denk ook aan de huiver voor kernenergie sinds de ramp in Japan, waarmee het momentum voor alternatieven als wind- en zonne-energie verbetert. De Duitse bondskanselier Angela Merkel schrapt alle kernenergie en wil tot 2020 het aandeel van duurzame energiebronnen in de totale energieconsumptie verdubbelen, tot 35 procent. Hoozemans: “De rest van Europa zal hier zeker naar kijken. Als dit gaat lukken zonder waardevernietiging, kan het andere landen stimuleren dezelfde weg in te slaan.”
Ook de wens om de afhankelijkheid van politiek lastige landen te beperken speelt duurzame energiebronnen in de kaart. Daarbij kunnen ook andere bronnen soelaas bieden, zoals gas. Zo heeft de VS – altijd sterk afhankelijk van olie-importen – een gigantische hoeveelheid gas gevonden, dat gewonnen wordt uit leisteen. Nu worden de mogelijkheden onderzocht om kolencapaciteit te sluiten en te vervangen voor stukken schonere gascentrales, en om bijvoorbeeld vrachtwagens voortaan op gas te laten rijden. Volgens Hoozemans zal gas op kortere termijn als overgangsbrandstof fungeren bij de verschuiving van fossiele brandstoffen naar alternatieve vormen van energie.
Concurrerende technieken
Voornaamste impuls voor alternatieve energiebronnen is echter de hoge olieprijs. Hoozemans: “Duurzame technieken worden concurrerender bij een hoge olieprijs. Zo kan windenergie op land concurreren bij een olieprijs van 90 euro. Bij zonne-energie ligt dat iets hoger.”
Probleem is wel dat door de beperkte schaalgrootte de industrie nu nog sterk afhankelijk is van overheidssubsidies. “Men waagt zich nog niet aan miljardeninvesteringen om echt forse capaciteit neer te zetten.”
Om de vereiste schaalgrootte toch van de grond te krijgen moeten overheid, producenten en investeerders met elkaar rond de tafel voor een plan van aanpak, zegt Hoozemans. Punt is namelijk dat voor de grote doorbraak van groene energie een tijdshorizon van tien of wel twintig jaar nodig is, terwijl de meeste investeerders veelal niet meer dan drie tot vijf jaar vooruitkijken. Hoopgevend is alvast dat durfkapitalisten de laatste tijd meer en meer in ‘renewables’ stappen. Daarmee komt volgens Hoozemans toch langzaam een verschuiving op gang. “We staan aan de vooravond van een grote trend.”
Bron: Marketminds Robeco