Met de titel High Financier doet Niall Ferguson het onderwerp van de biografie, Siegmund George Warburg, niet tekort. Warburg werd in Duitsland geboren maar ontvluchtte in 1934 zijn vaderland en vestigde zich in Londen.
Daar groeide hij na de Tweede Wereldoorlog uit tot de belangrijkste bankier in de ‘City’, de man die met de door hem opgerichte bank SG Warburg & Co het financiële district van de Britse hoofdstad weer nieuw leven in wist te blazen.
Ferguson is duidelijk vertrouwd met het genre; hij publiceerde eerder een veel geroemde biografie over de nog bekendere bankiersfamilie de Rothschild’s, met wie ook Warburg veel contact had. De auteur heeft dan ook geen last van valse bescheidenheid. In het voorwoord serveert hij verschillende andere biografieën van de Warburgs meteen af. Ferguson heeft in tegenstelling tot die andere auteurs toegang gekregen tot de uitgebreide collectie van bijna 10.000 brieven, memo’s, dagboekverslagen en andere door Warburg geschreven documenten. Dat levert interessante, nieuwe inzichten op in de complexe persoonlijkheid van de bankier. Volgens goede vriend Paul Ziegler was Warburg een negentiende-eeuwse Duitser die leefde in het Engeland van de twintigste eeuw en die van zijn bedrijf zijn nieuwe ‘Heimat’ moest maken.
Als Warburg Duitsland niet had hoeven ontvluchten, had hij waarschijnlijk carrière in de politiek of de academische wereld gemaakt, aldus Ziegler. Deze achtergrond verklaart waarschijnlijk ook de voor een succesvolle bankier opvallende eigenschap: Warburg gaf niet veel om geld of materiële zaken. Een privéjet vond hij bijvoorbeeld ‘vulgair’. Hij overleed in 1982 als een vermogend man, maar lang niet zo excessief rijk als bijvoorbeeld tijdgenoot André Meyer van de zakenbank Lazard, die gedurende zijn leven een zeer waardevolle kunstcollectie had opgebouwd.Handschriftanalyse
Warburg ontwikkelde zich tot een van de meest invloedrijke en succesvolle bankiers in de geschiedenis van de Londense City. Hij was de geestelijk vader achter de eerste vijandige overname in het Verenigd Koninkrijk, en van de eurobondmarkt, die Europese bedrijven de mogelijkheid bood obligaties niet in hun eigen valuta’s maar in dollars af te sluiten. Mede daardoor werd Londen weer een van de belangrijkste financiële centra ter wereld. De winsten van het uitgeven van de eurobonds waren voor de bank beperkt, maar Warburg had dan ook een ander doel met het opzetten van deze markt. Volgens Ferguson was het zijn bijdrage aan eerst de financiële en later de politieke integratie van Europa.
Het succes van Warburg’s bank was gebaseerd op een aantal bijzondere kenmerken. Zo moest alles – telefoongesprekken, formele en informele bijeenkomsten – schriftelijk worden vastgelegd. Sollicitanten werden aan een handschriftanalyse onderworpen en er werd naar hun literaire interesses gevraagd. Het beste antwoord op deze vraag was Thomas Mann, de favoriete auteur van Warburg.
Uiteindelijk bleek het succes van de speciale bank niet houdbaar. In de laatste jaren van zijn leven uitte Warburg – bijna tot vervelens toe – zijn zorgen over de achteruithollende kwaliteit van zijn bank. De mislukte internationale expansie bracht hem tot de conclusie dat een overname van de bank door een van de grote banken misschien nog wel het beste was. Beter in ieder geval dan langzaam maar zeker zelfstandig ten onder te gaan. Na nog enkele succesvolle jaren na Warburg’s dood werd de bank inderdaad overgenomen door wat nu UBS is. De naam SG Warburg is daarmee verdwenen, de herinnering aan een bijzondere bankier blijft.
High Financier, the lives and time of Siegmund Warburg; Niall Ferguson. ISBN 978 0 713 99 871 9. Allen Lane. Prijs €37,50
Bron: Marketminds Robeco
